Bukit lawang en de oerang oetangs!

Orang oetangs! En toen was die dag gekomen dat ik mijn helden en heldinnen zou gaan ontmoeten.. Samen met 2 Duitsers en 4 franse meiden en 3gidsen de jungle van Noord Sumatra in met enkel een minimale rugzak met "dingen die je nodig hebt in de jungle? > daar is dus niet echt op voor te bereiden". In de extreem vochtige hitte was het een half uur lopen door plantages met daarop veel bomen voor de productie van palmolie, rubber en cacao. Vooral door en voor de productie van palmolie is veel regenwoud verloren gegaan. Nog steeds wordt er gekapt, maar het is nu wel verboden door de regering. Over de regering is niemand te spreken, bijna iedereen die je spreekt begint direct over corruptie. Bij de rand van het National parc stond net een groepje andere toeristen in een bosje met daarin een supergrote slang.. Al snel zagen we veel toerististen die net als wij op zoek waren naar oerang oetangs, maar dat mocht de pret niet drukken. Al snel doemde daar de eersten op. Werkelijk adembenemend en ontroerend mooi deze dieren. Het park is in 1969 opgezet als een rehabilitation centre aangezien veel mensen orang oetangs als huisdier hadden of als een soort circusattractie. In gevangenschap leerden de dieren stuk voor stuk klimmen en andere zaken die belangrijk zijn als oerang oetang, mens van de jungle. Op een gegeven moment werd het centrum gesloten en werden de dieren direct uitgezet in het junglegebied. Momenteel leven er zo'n 5000 orangs in het park van 1000hectare. We hadden geluk, we zagen meerdere moeders met hun kinderen. Elke 7 jaar kan een oerang een kind krijgen. Bizar om te zien hoe de beesten zich van tak naar tak verplaatsen. Ik heb meerdere malen zo hard gelachen om hun komische kapriolen (neus peuteren, pogingen ondernemen om van tak naar tak te slingeren, 3 bananenschillen tegelijk in je mond stoppen). Omdat de apen zo gewend zijn aan mensen, eerder in gevangenschap en nu aan toeristen zijn ze absoluut niet schuw maar juist nieuwsgierig. Na een tijdje stopten we om wat fruit te eten toen daar een orang opdook. Aan de ene kant stom en misschien niet goed dat de apen gewend zijn aan toeristen en de restjes van hun fruit opsnoepen. Heb er met meerdere gidsen over gesproken. Aan de andere kant zijn deze dieren al beschadigd door de mens en leven zij nu vrij in hun natuurlijke omgeving. Daarnaast krijgen ze enkel wat fruit van de gidsen. En werkelijk waar, nergens was ook maar 1 papiertjes of stukje plastic te zien. Bovendien blijft het regenwoud door het toerisme behouden en kunnen veel indonesiers daar weer goed van leven hier. Na de lunch stonden we opeens op een paar meter afstand van een enorm grote orangman. De gidsen hielden ons op afstand zodat we het dier konden bewonderen. En dan de jungle zelf.. Warm en nat. Na een kwartier zag ik eruit alsof ik net onder de douche vandaan kwam. En ja, ook minderen leuke vrinden kwamen op ons pad. Mieren zo groot als een lucifer en een soort "ongevaarlijke" roodbebeende schorpioen.. Alle insecten zijn hier exponentieel groter dan in Nederland. Maar gek genoeg ben ik er hier niet bang voor, fascinatie is blijkbaar groter dan angst.!terug naar de jungle waar het lopen zwaar was, berg op, berg af. Vastgrijpend aan takken en bomen. Mijn benen zitten nu onder de blauwe plekken, gelukkig geen wonden. Met lopen merk je pas hoe warm het echt is. Met dalingen en vlakke stukken nergens last van, met het stijgen telkens een bonkend hoofd. Aan het einde van de middag bereikten we bijna het kamp om te overnachten toen we daar de orang Jackie tegenkwamen met haar kleine kind. Veel apen hebben namen gekregen van de gidsen die feilloos hun karakter kunnen omschrijven. En toen.. De gids en 1 van de franse meisjes liepen voor mij en voordat ik het wist werd het meisje bij haar arm gegrepen door deze dame Jackie. Haar dochter had meer interesse om in de broek van de franse te knabbelen. Het meisje schrok enorm natuurlijk, helemaal toen Jackie haar tanden liet zien. Ik stond een meter naast haar aan de grond genageld. Al snel kwamen de gidsen op de proppen met fruit en na een minuut of tien lieten de orangs los.. En ja, dit is wel het gevolg van menselijk contact. De orangs zijn zo slim dat ze weten dat ze waarschijnlijk iets krijgen als ze een toerist vastgrijpen.. Je ziet herkenning van de gidsen bij de orangs. Erna werd ook de Duitser nog gegrepen. Ik niet, ik denk omdat mijn tante tijdens haar vakantie een kaarsje voor me brandde voor de jungletocht. Totaal kapot en goor met zn 5 de rivier ingedoken, 2 van de 4 fransen durfden niet mee met het slapen. We hadden het fijn met zn vijven. Erna enigszins afgekoeld het meest lekkere eten tot nu toe gegeten, bereid door Achmed, een superlieve,dikke,langharige kok die voor ons kookte. Pompoencurry en heerlijk gekruide tahoe en tempeh en voor mij als vega een extra eitje gemaakt,heel schattig. Tot nu toe het meest heerlijke eten dat ik gegeten heb. Onder ons zeiltje zaten we te eten terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam zetten. Al snel kwam er een klein meisje van een jaar of 5 op de rug van een gids. Verderop waren 3bomen omgevallen op het hutje waar een amerikaans gezin verbleef met 6!!!kinderen. Erna spelletjes gedaan terwijl het regende en onweerde als een gek. Het is hier rond 6uur donker dus rond 22uur gaan slapen op de grond met een superdunyogamatje als bed. Een deken gebruikt als extra ondergrond en mijn handdoek als laken. Geslapen als een baby. En door de moeheid geen angst voor enge beesten. S morgens vroeg ontbeten op de stenen naast de rivier met prachtig uitzicht op de jungle. Erna een tocht gemaakt naar een waterval en daar heerlijk gezwommen. Op de terugweg ging ik samen met onze gids in een tube een stuk de rivier af naar het kamp terug toen het franse meisje verschrikt terugkwam, ze had een soort krokodil gezien..ok.. Samen met het andere meisje ging ik mee met de gids dat er verderop ook nog wel 1 zat en ja hoor.. 1meter lang, de zogenaamde monitor lizzard.. Levend op land en in de rivier. Die rivier waar daarna vanaf gingen tuben. Dat was leuk. Een paar banden aan elkaar vastgemaakt waarmee we met een paar gidsen stroomafwaarts tot aan het hostel voeren.. Daar bleek het hostel vol en werd ik naar een enorm shabby hutje gebracht maar in de avond fluisterde de eigenaresse dat ik toch in een normale kamer kon voor 40.000 roepie, oftewel 2,33 euro. De gedeelde badkamers zijn hier back to basic. Ijskoud water in een grote teil waar je jezelf wast door bakjes over jezelf te gooien.. Tot mijn volgende blog! Liefs, Jasmijn