Berastagi en de vulkaan Sibayak

Berastagi en de vulkaan Sibayak. De volgende dag was het tijd voor de volgende bestemming in Sumatra: Berastagi, een stadje aan de voet van 2 vulkanen. Met lokaal vervoer een lange en vermoeiende weg afgelegd. Kleine minibusjes dienen als public transport waarbij mensen hutjemutje in de hitte vervoerd worden. De flinke dame naast me viel in slaap op mijn schouder (foto is gemaakt en staat op Facebook ;) In de bus werden de foutste videoclips ooit gedraaid. Een soort Indische Marianne Weber. Maar best vermakelijk om de tijd te doden. Als blanke wordt je hier nog steeds aangestaard en aangesproken als een gek. Aan het einde van de middag kwamen we na een overstap aan in een sombere, grijze en drukke stad. Een handjevol toeristen bereizen de stad vanwege de redelijk makkelijk te beklimmen vulkaan.. Er zijn maar een handjevol toeristen hier waardoor je in elke straat wordt nageroepen als miss. De kinderen giechelen wat af. Ik ben benieuwd naar het verschil met Java en Bali straks waar het van de toeristen stikt.. Sumatra is duidelijk minder toeristisch. Grappig om te bedenken dat ik enkel het noorden, een 30ste deel van Sumatra zal zien. Er zijn twee vulkanen waarvan er 1nog steeds actief is en ongeveer vijf keer per dag lava spuwt... En dat zorgt voor de enorme grijsgrauwe deken die over de stad ligt. De andere vulkaan Sibayak die al jarenlang geen lava meer heeft gespuwd wilden wij beklimmen. Het hostel waar we (ik en Poolse nerd en Nederlandse nerd > beiden overigens erg vermakelijk en lief) aankwamen was wederom erg shabby inclusief stinkende wc en bevlekt laken. Als de eigenaresse niet zo fantastisch leuk was geweest had ik misschien nog de energie genomen om weg te gaan.. De 80-jarige,hoofddoekdragende, tandeloze, pientere Caro was buitengewoon leuk en een ware businesswoman zoals wij haar al snel noemden. Geen onderhandeling over prijs die hoog was voor de afthanse kamer en de dame in kwestie bezat ongeveer het monopolie wat betreft hostels in Berastagi. Bij binnenkomst begon ze direct Japanse liederen te zingen die ze tijdens de bezetting op school leerde. Holland kende ze wel,1van haar dochters woont in Haarlem. Haring vond ze heerlijk! De foto in Nederlandse klederdracht had nog wat uitleg nodig. Zo vertelde ik wat er eigenlijk op de foto te zien was zoals een kaas en een koffiemolen. In de avond twee leuke spaanse dames ontmoet die ons de tip gaven de vulkaan zeker te beklimmen in de nacht om zo een mooie zonsopgang te zien.. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende morgen om 4u opgehaald door onze gids die gepassioneerder dan gepassioneerd was over vulkanen. Ondanks de vroegte, de kou en de koffiedrap in de ochtend vertelde en vertelde hij maar over zijn twee vulkanen. Vervolgens liet hij trots al zijn foto s en filmpjes zien van erupties. Trots als een pauw vertelde hij over de foto s die hij maakt voor national geografic. De tocht was te doen en duurde een uur. De vulkaan is nog actief dus een sissend geluid begeleidde ons. Uiteindelijk op de top genoten van de vulkaan en het uitzicht. Werkelijk prachtig, bijzonder mooi. Daarbij erg gelachen om de nederlander die elke tien minuten een "gadverdamme" afgewisseld met "niet te harde" ten gehore liet brengen vanwege de zwavellucht die inderdaad een niet al te prettige eiergeur verspreid. Ik had er gelukkig geen last van. Op de terugweg zagen we de geelgroene zwavel. Na onze afdaling werden we naar zogenaamde hotsprings gebracht, warme baden met een prachtig uitzicht. Terug in Berastagi wat rondgelopen en bij een marktstalletje werkelijk de allerlekkerste pisang goreng ooit gegeten. Verser en goddelijker dan ooit.. De Nederlander werd ziek, dus ik kon nog aardig zusteren toen hij braakte en braakte.. Hierna een heel gedoe om de bus naar het Tobameer te krijgen waar ik nu ben.. Terima kasi voor het lezen! Liefs!