Yogjakarta
Door: Jasmijn
Blijf op de hoogte en volg Jasmijn
24 September 2015 | Indonesië, Medan
De volgende blog heb ik nog geschreven in Yogja en door dé scooter niet meer geplaatst…
Aangekomen in Java, in het bruisende hart Yogjakarta. In het meest fantastische hostel waar ik ooit ben geweest. Sinds 8maanden geopend door het Belgisch-Indonesische koppel Boy en Michelle. Werkelijk prachtig het hostel en wat een gastvrijheid, na twee dagen voelt het alsof ik hier een week ben.
Na de helse tocht moest het zo zijn dat ik daar Ankie ontmoette, een leuke Duitse waar ik de hele dag mee heb doorgehakt.. Samen met een schattig Duits stel van 20 ons eerst vergrepen aan heerlijk eten in een westers georiënteerd restaurantje waar ik echte cappuccino dronk en een aubergineschotel en als beloning een heerlijke cheesecake. Na alleen maar nasi, rijst en nog meer rijst best lekker even iets anders. De Duitsers gingen zich te buiten aan bruin brood. Voldaan naar de zogenaamde birdmarket gegaan waar allerlei dieren op vreselijke wijze worden verkocht.
In een riksja die eigenlijk amper vooruit kwam, ondanks de motor. En dan de birdmarket.. elk dier wacht er gekooid om verkocht te worden, van vleermuis tot aap, van slang tot schildpad. In regenboogkleur geverfde kuikentjes die als speelgoed worden verkocht. Zwarte kraaien die gestuurd kunnen worden naar de vijand ter zwarte magie. Vleermuizen die in het daglicht wachten om verkocht en verpulverd te worden tot een medicijn tegen astma. De gevechten waarbij hanen elkaar met scheermessen te lijf gaan vindt hier ook plaats, tot zover reikt mijn culturele interesse en aanpassing niet, sorry. Het liefst namen we alle diertjes mee. Terug in het hostel erover gesproken. Hoe lullig het klinkt, voor de verkopers is dit de manier om hun brood te verdienen.
Na de markt met Ankie naar een enorme lokale markt gegaan waar zij wat kleden wilde kopen en we ons allebei hebben vergrepen aan het leer hier. Voor 15 euro 2 leren tassen gekocht. Geitenleer, dun leer, maar toch. Direct dus Java en haar stad Yogja ingedoken. Wat een verschil met Sumatra, mensen zijn meer open, maken meer en makkelijker contact. Er zijn nog steeds veel mensen die me aanstaren. Er zijn niet veel toeristen in de stad. In de avond heerlijk en lokaler dan lokaal gegeten in een soort restaurant waarbij de schoenen uit moesten en we op de grond hebben gegeten. Wederom belachelijk goedkoop. Voor iets meer dan een euro thee met rijst en zo'n zes kleine gerechtjes buit gemaakt. Totale gekte deze dag na de tocht, maar wel direct een stad leren kennen, van binnen en van buiten. Totaal kapot naar huis begaf onze riksja het. Na een dwaaltocht aangekomen in het hostel, een warm bad door het stel dat veel informatie gaf over wat te zien en te doen.
Het stel heeft veel vrienden in de kunstscene, veel alternatieve, getatoeëerde indo's die vaak prachtig tekenen. Na 8maanden loopt het hostel nu zo goed dat er 6mensen kunnen werken. Het concept is super. De Belgische heeft veel gereisd en weet dus waar een fijn hostel aan moet voldoen. Dat betekende onder andere Europees soppen, niet met koud, maar met warm water en zeep poetsen. Aan de andere kant is Boy een Indonesische man die je graag onderdompelt in Indonesië en supergastvrij je overal bij vraagt en betrekt. Alles is heel open, zo kunnen we de fiets of scooter pakken en samen met het stel Indo ontbijt halen. Een prachtige kamer met een heerlijk schoon bedje was alles dat ik nodig had na een afscheidsbiertje met Anke die de nacht naar Duitsland zou vliegen. De volgende dag met Boy achterop de scooter gegaan om ontbijt te halen, een soort kokossoep met longtong.. mmmm.
Op weg zag ik een groot veld met daarop allemaal hoge stokken van een meter of 8 met nummers erop. Hier worden vogelzangwedstrijden gehouden, een soort Idols voor vogeltjes waarbij de beste zanger en zijn of haar baasje een prijs wint. Mensen trainen hun vogel door hun naar muziek te laten luisteren. Sowieso hangt er bijna voor elk huis een vogelkooi met vogel. Boy vertelt me dat een echte Javaanse man een huis, een vrouw, een wapen, een voertuig en.. een vogel heeft. Dat verklaart een hoop. Boy lacht als ik vraag of hij niet een vogel in het hostel wil.
Na het ontbijt werd ik opgehaald door een bus die mij naar Prambanan en de Borobodur zou brengen. In 1woord Prachtig. Qua stijl deed Prambanan me aan Angkor Wat denken, wat me natuurlijk erg aan Daphne deed denken. Sowieso denk ik veel aan haar, omdat ik de eerste keer in Azië was met haar. Samen met een Engels meisje zagen we een ware minitornado. Toen ik een filmpje probeerde te maken kwam hij op ons af, als ik terug ben zal ik jullie de actiefilm laten zien. De Borobodur is boeddhistisch en werkelijk adembenemend met de vele bellen die ieder bescherming bieden aan een boeddha. Onderweg lekker tahoe gegeten. De hele dag was ik best wel moe, komt volgens mij ook nog best wat moeheid van het afgelopen jaar uit qua studie en ex-gedoe.
De volgende dag besloot ik dat ik mijn eigen leren tas wilde maken. Een vriend van het stel heeft een werkplaats naast het hostel en geeft workshops. Voelde even heel decadent, in Indonesië zijn en een hele dag een tas maken, maar hoe tof is dat? Ik als tassenfreak die een eigen leren tas maakt.. Dus ik ging aan de slag, met als start een groot blank stuk leer. Na het uitsnijden van het patroon verfde ik het leer roodbruin. In de droogtijd ging ik naar een lokale batikmarkt waar prachtige stoffen werden verkocht. De hele dag was ik een beetje trillerig, ondanks goed eten en drinken. Terug in het hostel begon ik met het naaien van de tas, een hele klus. Dit alles onder begeleiding van de lieve en geduldige dreadman Abenk.
In de avond vertrok ik samen met Masayu, een stoere Indonesische dame richting de eilandenarchipel ten noorden van Java, Karimun Jawa. Zij heeft daar vrienden en ik kon mee! Samen met het stel van 20 (als verassing organiseerde de jongen de trip voor de verjaardag van het meisje). Meer over Karimun en het einde van mijn reis in de volgende en laatste blog..
Liefs!
Aangekomen in Java, in het bruisende hart Yogjakarta. In het meest fantastische hostel waar ik ooit ben geweest. Sinds 8maanden geopend door het Belgisch-Indonesische koppel Boy en Michelle. Werkelijk prachtig het hostel en wat een gastvrijheid, na twee dagen voelt het alsof ik hier een week ben.
Na de helse tocht moest het zo zijn dat ik daar Ankie ontmoette, een leuke Duitse waar ik de hele dag mee heb doorgehakt.. Samen met een schattig Duits stel van 20 ons eerst vergrepen aan heerlijk eten in een westers georiënteerd restaurantje waar ik echte cappuccino dronk en een aubergineschotel en als beloning een heerlijke cheesecake. Na alleen maar nasi, rijst en nog meer rijst best lekker even iets anders. De Duitsers gingen zich te buiten aan bruin brood. Voldaan naar de zogenaamde birdmarket gegaan waar allerlei dieren op vreselijke wijze worden verkocht.
In een riksja die eigenlijk amper vooruit kwam, ondanks de motor. En dan de birdmarket.. elk dier wacht er gekooid om verkocht te worden, van vleermuis tot aap, van slang tot schildpad. In regenboogkleur geverfde kuikentjes die als speelgoed worden verkocht. Zwarte kraaien die gestuurd kunnen worden naar de vijand ter zwarte magie. Vleermuizen die in het daglicht wachten om verkocht en verpulverd te worden tot een medicijn tegen astma. De gevechten waarbij hanen elkaar met scheermessen te lijf gaan vindt hier ook plaats, tot zover reikt mijn culturele interesse en aanpassing niet, sorry. Het liefst namen we alle diertjes mee. Terug in het hostel erover gesproken. Hoe lullig het klinkt, voor de verkopers is dit de manier om hun brood te verdienen.
Na de markt met Ankie naar een enorme lokale markt gegaan waar zij wat kleden wilde kopen en we ons allebei hebben vergrepen aan het leer hier. Voor 15 euro 2 leren tassen gekocht. Geitenleer, dun leer, maar toch. Direct dus Java en haar stad Yogja ingedoken. Wat een verschil met Sumatra, mensen zijn meer open, maken meer en makkelijker contact. Er zijn nog steeds veel mensen die me aanstaren. Er zijn niet veel toeristen in de stad. In de avond heerlijk en lokaler dan lokaal gegeten in een soort restaurant waarbij de schoenen uit moesten en we op de grond hebben gegeten. Wederom belachelijk goedkoop. Voor iets meer dan een euro thee met rijst en zo'n zes kleine gerechtjes buit gemaakt. Totale gekte deze dag na de tocht, maar wel direct een stad leren kennen, van binnen en van buiten. Totaal kapot naar huis begaf onze riksja het. Na een dwaaltocht aangekomen in het hostel, een warm bad door het stel dat veel informatie gaf over wat te zien en te doen.
Het stel heeft veel vrienden in de kunstscene, veel alternatieve, getatoeëerde indo's die vaak prachtig tekenen. Na 8maanden loopt het hostel nu zo goed dat er 6mensen kunnen werken. Het concept is super. De Belgische heeft veel gereisd en weet dus waar een fijn hostel aan moet voldoen. Dat betekende onder andere Europees soppen, niet met koud, maar met warm water en zeep poetsen. Aan de andere kant is Boy een Indonesische man die je graag onderdompelt in Indonesië en supergastvrij je overal bij vraagt en betrekt. Alles is heel open, zo kunnen we de fiets of scooter pakken en samen met het stel Indo ontbijt halen. Een prachtige kamer met een heerlijk schoon bedje was alles dat ik nodig had na een afscheidsbiertje met Anke die de nacht naar Duitsland zou vliegen. De volgende dag met Boy achterop de scooter gegaan om ontbijt te halen, een soort kokossoep met longtong.. mmmm.
Op weg zag ik een groot veld met daarop allemaal hoge stokken van een meter of 8 met nummers erop. Hier worden vogelzangwedstrijden gehouden, een soort Idols voor vogeltjes waarbij de beste zanger en zijn of haar baasje een prijs wint. Mensen trainen hun vogel door hun naar muziek te laten luisteren. Sowieso hangt er bijna voor elk huis een vogelkooi met vogel. Boy vertelt me dat een echte Javaanse man een huis, een vrouw, een wapen, een voertuig en.. een vogel heeft. Dat verklaart een hoop. Boy lacht als ik vraag of hij niet een vogel in het hostel wil.
Na het ontbijt werd ik opgehaald door een bus die mij naar Prambanan en de Borobodur zou brengen. In 1woord Prachtig. Qua stijl deed Prambanan me aan Angkor Wat denken, wat me natuurlijk erg aan Daphne deed denken. Sowieso denk ik veel aan haar, omdat ik de eerste keer in Azië was met haar. Samen met een Engels meisje zagen we een ware minitornado. Toen ik een filmpje probeerde te maken kwam hij op ons af, als ik terug ben zal ik jullie de actiefilm laten zien. De Borobodur is boeddhistisch en werkelijk adembenemend met de vele bellen die ieder bescherming bieden aan een boeddha. Onderweg lekker tahoe gegeten. De hele dag was ik best wel moe, komt volgens mij ook nog best wat moeheid van het afgelopen jaar uit qua studie en ex-gedoe.
De volgende dag besloot ik dat ik mijn eigen leren tas wilde maken. Een vriend van het stel heeft een werkplaats naast het hostel en geeft workshops. Voelde even heel decadent, in Indonesië zijn en een hele dag een tas maken, maar hoe tof is dat? Ik als tassenfreak die een eigen leren tas maakt.. Dus ik ging aan de slag, met als start een groot blank stuk leer. Na het uitsnijden van het patroon verfde ik het leer roodbruin. In de droogtijd ging ik naar een lokale batikmarkt waar prachtige stoffen werden verkocht. De hele dag was ik een beetje trillerig, ondanks goed eten en drinken. Terug in het hostel begon ik met het naaien van de tas, een hele klus. Dit alles onder begeleiding van de lieve en geduldige dreadman Abenk.
In de avond vertrok ik samen met Masayu, een stoere Indonesische dame richting de eilandenarchipel ten noorden van Java, Karimun Jawa. Zij heeft daar vrienden en ik kon mee! Samen met het stel van 20 (als verassing organiseerde de jongen de trip voor de verjaardag van het meisje). Meer over Karimun en het einde van mijn reis in de volgende en laatste blog..
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
